Musikkorienteringseksamen: Operadøden!

O, Opera! Opera!

Eg druknar i den
raude operasjøen!
O, Operadøden!

Duggvåte svisker
druknar den
einsame monodien

Orfeo! Orfeo!
Kvar er du no?

Bla i ei bok!

Ok. Eg vart utfordra av Ulrikke til å gjere fylgjande:

* Plukk opp den næraste boka.
* Opne henne på side 123.
* Finn den femte setninga.
* Post dei tre neste setningane.
* “Tagg” nokre folk og gje ære til vedkomande som “tagga” deg.

Så, den boka som låg nærast meg akkurat no var "WOW: Populærmusikkens historie" av Yngve Blokhus og Audun Molde. 6.-8. setning på side 123 lyder slik:

"Flere av Amerikas ledende klassiske komponister har nærmet seg populærmusikken som form, gjennom å arbeide med musikkteater, musikal og film. Her må vi særlig nevne pianisten, komponisten, dirigenten og pedagogen Leonard Bernstein, som oppnådde verdenssuksess i 1957 med musikalen "West Side Story". Her brukte han også elementer fra latinamerikansk musikk og jazz."

Det skumle er at ein av forfattarane, Audun Molde, har vore firdaelev, og om nøyaktig ei veke skal eg ha eksamen i hovudinstrument på Firda VGS, då eg skal spele ein låt av... Ja, Leonard Bernstein! Samantreff? I don't think so...

Eg sender utfordringa vidare til LINA.

LINA <3

Eg vil gje dette blogginnlegget til min kjære ven, Lina. Rett og slett ein knupp. Les bloggen hennar. Eg elskar at du elskar meg og at eg elskar deg sjølv om legg daude dyrerestar over heile hybelen min, slik at eg vaknar til eit sjokk kvar morgon, og at eg krøllar meg sammen i ein kladeis på sofaen (som de ser i bakgrunnen på biletet). Å, Lina.

Forresten klarte eg noko spennande i dag, når Eliane kom inn på hybelen på biletet ovanfor å sa: ÅÅÅ ein edderkopp! Så tok ho kostebrettet og banka det ned på edderkoppen medan ho ropte at ho hata den og skulle drepe den. Joda, eg byrja å grine. Eg hatar når edderkoppar må dø. For dei må jo ikkje det. Æsj.

Ferdig med norskfaget for ei stund

I dag hadde vi den siste norskeksamenen vår, sidemål sjølvsagt. Heile eksamenen handla om språkleg rasisme, noko som i seg sjølv er spennande, men eg skreiv ei kjedeleg retorisk analyse av ein tekst av Henning Rivedal, streit som eg er. Og tolka eit lite dit som var ganske fint.
Akkurat no slappar eg av etter eksamen og øving med Jostein pluss instrumentaltime, drikk ein kopp te (Celestial Seasonings Ginger Vanilla Green Tea) og vart overøst med tre forskjellige klassekampen som eg gledar meg til å lese. Sto forresten noko om den nye Sex og Singelliv-filmen i den eine. O, fryd.

Forresten hadde eg og eit lesarbrev på trykk i Firda i dag, der eg svarar på eit lesarbrev frå Anne Viken. Bestemor, søt som ho er, hadde lese det. Så fekk eg ei melding der det stod: "Kjemp for alt hvad du har kjært!"

Og det er akkurat det eg har tenkt til å gjere.

Stig Eikaas og "kunsten"

Det var veldig morosamt at FIRDA i denne artikkelen kallar Stig Eikaas for ein statuemakar og ikkje kunstnar. Og at den einaste grunnen til at ordføraren i Gloppen likar statuane er at dei kan lokke turistar til å stogge.

Sommaridyll i hagen

Ok. Eg har ikkje noko bilete som kan beskrive den kjensla eg har akkurat no, men eg kan prøve å beskrive den i ord. Sola steiker. Det er den varmaste dagen. Sofaen står midt ute i graset, og graset er høgare enn oss. Ute i graset står og ein radio. I sofaen sit og to av dei personane eg bryr meg mest om i heile verda. Eg ofrar ikkje eksamenen i morgon ein einaste Kan hende eg ikkje har vore så lukkeleg i heile mitt liv, og det seier eg ikkje berre fordi det er ein klisjè, men faktisk fordi eg trur det er sant.

Nostalgia: Gaute og Gullit

Ei djait? Til meg? E da mi djait?

Det er nesten som eg fell ei tåre når eg tenkjer på denne barne-TV-serien som i stor grad var ein viktig del av barndommen min.

For dei som må friske opp hukommelsen sin, kan de sjå her.

Eg hugsar eg alltid trudde Gaute var ei jente fordi han hadde langt hår. I opningsepisoden viser Gaute fram eit familieportrett for å introdusere familien sin, og så peikar han på seg sjølv og seier: Dette er meg, alle trur eg er ei jente, men det bryr eg meg ikkje om.

Denne serien står for meg som sjølve symbolet på barne-TV frå barndommen.
Om nokon vil sjå han, trur eg at vi har den teke opp på VHS heime ein stad. Å, kjærleik.

Janne er russ og opphever tyngdekrafta

Roskilde; It's gonna be a blast!

Eg må berre fortelje litt om favorittaktiviteten min (då er ikkje tedrikking medrekna): Å fare på Roskilde Festival. Det er rett og slett fantastisk! Så mange bra folk samla på ein plass trudde eg ikkje var mulig/muleg/mogleg/mogeleg før eg faktisk opplevde det. (Eg trur det'kje før eg får sjå da! Trallala).

Eigen fairtrade-landsby, stor miljøsatsing, alltid eit vegetarmatalternativ. Og musikken, då. Gledar meg som ein liten unge til Radiohead, det kjem til å bli så bra! Klarar ikkje å vente.

Her er nokre filmar som set dykk i ordentlig Roskilde-stemning:

Kva er vel roskilde utan?
Og vi hugsar vel?

Og vi gledar oss vel til?

Og du kjem vel?

Fusk og fanteri!

Eg fann ut at Lipton iste berre inneheld 0,14% te. Er det fleire som kjenner seg lurt eller? I tillegg reklamerar dei med at sidan isteen inneheld te, er den rik på antioksidantar.

Eg skal lage min eigen iste når eg vert stor, og den skal vere terik og god. Og sjølvsagt skal eg reklamere på nynorsk. Så det så.

Balejazz 2008 <3

Er er nett komen heim frå årets balejazz, og det har vore heilt herleg. Høgdepunkta var; så mykje balholm vi kunne drikke, Myri, vêret, Balestrand, Arve Henriksen, artistpass slik at vi kom oss inn på alle konsertane, ah!, vår eigen konsert med SOFUS, og sjølvsagt national bank. Hjarte!

På skulen, igjen.

Er det nokon betre stad å vere ein søndagskveld enn Firda VGS?

Vi skal ha halvdagsprøve i ensembleleiing i morgon, det vil seie at eg må dirigere ein korsats og eit korpsstykke. Må eigentleg øve på det, men så høyrer eg vakre tonar frå underetasjen, grupperom 1; William og Eivind og kan hende nokre til sit og jammar over noko som høyrest asiatisk og eksotisk ut. Det høyres ut som ein tibetansk bønnesalme eller noko sånt. Sært.

Elles er eg glad for at bloggen til Jostein er oppe og går igjen. Flott. :)

Oddvar Torsheim, eg elskar deg!

På sjølvaste 1.mai traff eg helten min, og fekk han til å signere russebuksa mi. Etterpå spelte han "Nynorskens skog", ein av favorittsongane mine. Og så var det sol. :)